ABESLĬK

ABESLĬK is. Abeslik. Var. abeslĭk.

  1. Akıl ve gerçeğe aykırılık.
    “Agalarga bĭr karaganda, namuslı, küler yüzlĭ, tatlı sözlĭ; lâkin bo perdenĭñ arkasına tez kızmak, abeslĭk, abullabutlık, bazda amansızlık ta saklana.” – (Yaşar Memedemin – Canlanmak).
  1. Gereksizlik, yersizlik.
  • Abeslĭkmen ograşmak – Abesle uğraşmak.

Rom. s. 1. Absurditate. 2. Zădărnicie, inutilitate.