ABDIRAMAK

ABDIRAMAK (abdıramaq) f.

1. Acele etmek.
   “Marüfe: (Kelĭp cerĭne otırayatkanda, abdırap kahve­sĭn töger, bĭr peşkĭrmen tögĭlgen kahvenĭ sür­tüp) Ogırdır.” – (Mehmet Vani Yurtsever – Toy, piyes).“İtler ürmege başladı. Mübin akay abdırap üyden şıktı da itlernĭ tázĭrledĭ.” – (Altay Kerim – Kâniye).

    

2. Afallamak, şaşırmak, şaşmak
   “Kabardin can çekĭşiyatırganda Edige’nĭñ atının kuy­ru­guna yapışa, atın arka ayakları dĭzlerĭne kadar yerge bata. Edige abdıray.” – (Abdullah Soysal – Edige). 

3. Telâşa kapılmak, korkmak.
   “Örseñ karsañ bolıp, şaşıp abdırasam, cılasam, / İt aşa­sın menlĭgĭmnĭ, katıp kalıp toktasam.” – (Raşit  Özkırım Çorabatır – Curtum ‘Çün). 

4. Güç durumda kalmak, darda kalmak, sıkışmak.
   “Baştan azĭrlemeseñ, soñradan abdırarsıñ.” – (Mehmet H. Vani – Toy, piyes).“(Terzĭ 🙂 Kara mında, kumaşnı kün evelden al, soñ, tĭgĭşte abdıramamız.” – (Ekrem Menlibay – Bĭr Yaz Aşkı).

Türk Lehç. : Kırım., Nogay., Kazak. – abdıramaq, -v; Ka­zan. – abtırau.

Rom. v. 1. A se precipita, a se grăbi, a se pripi. 2. A se mira, a rămâne în nedumerire. 3. A se îngrijora, a se teme. 4. A rămâne într-o situaţie dificilă.