ABAYSIZ

ABAYSIZ s.

1. Dikkatsiz, dalgın, basiretsiz.
   “Bu şĭmdĭkĭn caşları ne kadar abaysızlar ay! …Bĭznĭñ de bĭr kartımız bar, oga da şu bu keregĭr degen şiy hiç bĭrewĭn aklına kelmiy.” – (Mehmet H. Vani Yurtsever – Kartman Caş Arasında).

2. İhtiyatsız, tedbirsiz, düşüncesiz. Var. abaytsız.

3. Saf, toy.
   “Bükreş, cennet köşesĭ, abaysız caşlarnı dogrı coldan saptırgan, memleketĭmĭznĭñ eñ balaban, en güzel kasa­bası.” – (Altay Kerim – Kâniye).

Rom adj. 1. Neatent, distrat. 2. İmprudent, nesocotit. 3. Naiv, lipsit de experienţă.