ABALAMAK

ABALAMAK (abalamaq) f.

1.  Havlamak, ürümek. Eşanl. awıldamak, ürmek.
   “Abalap aldına şıksa, ötmekmen, süyekmen yakasın kurtaracak.” – (Altay Kerim – Kâniye).

2. (Köpekler için) Koşturmak, atılmak, saldırmak.
   “Bĭr it ürse abalap köy ĭşĭnde / Menĭ kelĭp coklarlar üy ĭşĭnde / Üyde bolsam, bek arüw, günasızman. / Üyde yok bolsam, men kırsızman.” – (Ali Osman Ayrantok – Bĭlgenĭm / Emel M., Emel D.).

3. mec. (Aşağısama anlamlı, köpek gibi …) Bağırmak, birine saldırmak, çatmak.
4. mec. (Küçük çocuk) Abalamak, apalamak, emeklemek. Eşanl. bakalamak, bakalap cürmek.

• Abalagan it tĭşlemez. – Atas. Havlayan köpek ısırmaz.

Türk Lehç. : Nogay., Kazak. – abala-maq, -v; Kazan. – abalau.

Rom. v. 1. A hămăi, a lătra 2. (Despre câini) A alerga, a se repezi. 3. fig. peior. A lătra, a se răţoi. 4. fig. (Despre copii) A umbla de-a buşilea, a se târî.